Wydany w 2008 roku Dead Space okazał się bardzo miłym zaskoczeniem dla samych graczy oraz rynku gier komputerowych - otrzymali bowiem bardzo ciekawie wykreowany świat, zręczną i przyjemną rozgrywkę, oraz najważniejsze - produkcję, przy której naprawdę można było się bać. Strach w grze nie polegał bowiem na "momentach grozy" i potworach wyskakujących znikąd, lecz na doskonale oddanym klimacie przytłaczającej samotności i zaszczucia w ogromnym, pełnym Nekromorfów statku. Oczywistym było, że seria po części pierwszej pójdzie dalej, i rozbuduje napoczęte realia, tak chętnie przyjęte przez środowisko graczy. Co ciekawe, świat Dead Space nie ograniczył się tylko do gier - otrzymaliśmy dwa filmy animowane, parę komiksów, oraz dwie powieści, niewydane dotąd w Polsce (a szkoda!), które pogłębiały doświadczenia z realiami produkcji stworzonej przez Visceral Games. Dead Space 2, wydany na początku 2011 roku, jest kolejnym kamieniem milowym w tworzeniu świata Dead Space i rozbudowuje go w dość znaczącym stopniu. Zapraszam do swojego rodzaju "Last Time on Dead Space" przed premierą trzeciej części, która ma miejsce w pierwszym kwartale 2013 roku.
W Sprawl nikt nie usłyszy twojego krzyku..
Po dość nieprzyjemnym zakończeniu Dead Space, Isaac Clarke, główny bohater gry, trafia na stację Sprawl, ogromne kosmiczne miasto orbitujące wokół Saturna. Niedługo po przybyciu Clarke'a zaczynają dziać się podejrzane wypadki, które owocują w końcu kolejnym atakiem szpetnych i niebezpiecznych Nekromorfów. W tym czasie bohater, z niewyjaśnionych na początku przyczyn, od dłuższego czasu przebywa w szpitalu psychiatrycznym, cierpiąc na halucynacje i załamanie nerwowe związane z traumatycznymi przeżyciami na Ishimurze. Wyzwolony z odsiatki przez tajemniczego jegomościa i wsparcie nieznajomej kobiety kierującej Isaaca przez interkom, Clarke znowu zostaje zmuszony do założenia pancerza, wzięcia Plasma Cuttera w dłoń i ruszenia do pełnego krzyków i krwi, opanowanego przez Nekromorfy miasta Sprawl. Sama fabuła i wydarzenia na ekranie, mimo, że nie pobijają pierwszej części gry, to z pewnością trzymają jej poziom - fabuła jest ciekawa, oryginalna, utrzymana w charakterystycznym klimacie znanym z jedynki, oraz dość długa i wyjaśniająca po drodze wiele wątków, postawionych dotąd pod znakiem zapytania. Inną kwestią jest fakt, że z uwagi na zmianę miejsca akcji gry na mniej klaustrofobiczne oraz bardziej "żywe" znaczącemu rozrzedzeniu uległ tak gęsty, ciężki i duszny nastrój Dead Space'a. Zdarzają się oczywiście dość straszne i nieprzyjemne fragmenty, ale mają zupełnie inny charakter, w moim odczuciu mniej "chory", związany raczej z tym, co widzimy i ma miejsce, a nie tym, co może się przed nami ukrywać, albo co doprowadzić musiało do obecnych wydarzeń. Może i nie jest to poważna wada gry, ale po genialnej "jedynce" stanowi lekki zawód, i nie wciąga już w takim stopniu jak wcześniej - dużo ciekawsze są próby dowiedzenia się albo domyślenia, co się stało, niż widzenie tego na własne oczy.
Strzelaj w kończyny !
W kwestii samej rozgrywki, walki i eksploracji, zmian nastąpiło niewiele. Nadal mamy do czynienia z horrorem TPP z perspektywy ponad prawym ramieniem, dalej eksplorujemy mroczne, przygnębiające i niepokojące lokacje, przeczesujemy każdy kąt w poszukiwaniu amunicji, której zawsze mało, oraz nadal kluczowym elementem jest zręczne i umiejętne strzelanie do przeciwników. Podobnie jak w dwóch ostatnich częściach Resident Evil, oraz w pierwszym Dead Space, musimy nauczyć się, jakie są czułe punkty konkretnych przeciwników, żeby zabijać bez konieczności wpakowania w nich kilogramów ołowiu. Ciągłe braki w amunicji zdarzają się nawet, kiedy mierzymy możliwie najcelniej, w związku z czym niedbalstwo i strzelanie na oślep mogą sprawić, że ginąć będziemy często i przy pozornie łatwych fragmentach rozgrywki. Podkreślić należy, że Dead Space 2, podobnie jak poprzedniczka, nie jest prostą grą, i żeby ją przejść, nauczyć się trzeba kreatywności, umiejętności obserwacji wroga, oraz, najważniejsze - chęci do przeszukiwania każdego bocznego korytarza, pomieszczenia, skrzynki czy trupa. Amunicji w grze znajdujemy mało, apteczek jeszcze mniej, dodatkowe środki wspomagające też nie leżą bynajmniej w każdym miejscu, i stosować je trzeba bardzo oszczędnie oraz szukać przy każdej możliwej okazji. Jedyną drobną zmianą pozostaje delikatne zwiększenie sprawności Isaaca w postaci dość szybkiego i umiarkowanie skutecznego uderzania przeciwnika kolbą/pięścią. Nie jest to duże wsparcie, tym bardziej, że oponenci bez wątpienia są bardziej niebezpieczni niż wątły bohater, jednakże w sytuacjach krytycznych sprawdza się na tyle, że pozwala graczowi wydostać się z klinu przeciwników i uciec, bądź dobić ostatniego, kulawego nekromorfa na polu walki.
"Co to jest ?! Czy to była załoga ?!"
Graficznie i dźwiękowo Dead Space 2 prezentuje się dokładnie tak samo jak poprzedniczka - różnica jedynie polega na tym, że silnik lepiej sobie radzi z obliczeniami wykonywanymi podczas ukazywania otwartych przestrzeni, przy tym lepiej je generuje, oraz sprawniej wykonane zostały wszelakie efekty oświetlenia, dymu czy płomieni. Poza tą drobną kosmetyką nie uświadczymy żadnej rewolucji graficznej ani czegoś, czego nie widzieliśmy w poprzedniej osłonie. Postacie oraz przeciwnicy wykonani są z dbałością o wszelakie, obrzydliwe i nie, detale, otoczenie i efekty graficzne są zadowalające, a udźwiękowienie sprawia, że wszystko brzmi, jak powinno. Może i nie jest to wizualnie produkcja z najwyższej półki, jednak prezentuje przyjemny, rzetelny poziom, oraz podkreśla klimat gry, przy tym mając bardzo niskie wymogi sprzętowe, oraz dobrą optymalizację.
Dzisiaj ja jestem Isaac, a Ty jesteś Nekromorf !
Na plus produkcji na pewno trzeba zaliczyć zaimplementowany tryb Multiplayer, który przedłuża nieco jej żywotność po zakończeniu kampanii. Tryb ten w Dead Space 2 jest bardzo dobrym połączeniem "Aliens vs Predator" z "Gears of War". Jedna drużyna wciela się w ludzi, uzbrojonych w karabiny, plasma cuttery i inną znaną graczom broń, druga natomiast wciela się w różne gatunki nekromorfów. Ludzie mają do wykonania konkretne zadanie, zabranie czegoś, otworzenie czy zabezpieczenie, Nekromorfy muszą natomiast ludziom przeszkodzić i ich pozabijać. Jest bardzo ciekawie, wciągająco, rozgrywka w dodatku jest zrównoważona, w związku z czym nie dochodzi do sytuacji, w której drużyna "dobrych" jest dopingowana przez grę i "musi" wygrać. Nekromorfy są zróżnicowane, każdy z nich jest mocny, oraz pełni konkretną rolę w zespole, i nie jest łatwy do ubicia bądź wytropienia. Rozgrywka jest emocjonująca i prawidłowo wykonana, oraz z pewnością warto jej spróbować po zakończeniu głównego wątku - można się mile zaskoczyć, że w typowym survival horrorze da się wdrożyć tak dobre Multi.
Dobry artykuł, czekam na recenzje tytułów z 2013 roku.
OdpowiedzUsuń